مراقبت از زخم مزمن

زخم هایی که به کندی بهبود می یابند یا خوب نمی شوند، زخم مزمن نامیده می شوند. بر خلاف زخم های حاد، زخم های مزمن جایگاه ویژه ای دارند. ایسکمی، هیپوکسی یا عفونت مهمترین عوامل زخم مزمن هستند. اگر زخم در عرض سه ماه خوب نشود، می توان آن را زخم مزمن نامید. زخم های مزمن شامل زخم پای دیابتی، زخم فشاری، زخم وریدی، زخم ایسکمیک و انواع مختلف واسکولیت است. در این مقاله راجع به مراقبت از زخم مزمن صحبت می کنیم.

زخم‌های مزمن نیز می‌توانند در اثر رادیونکروز بافت‌های نرم پس از پرتو درمانی و سایر داروهای شیمی‌ درمانی ایجاد شوند. در ادامه به ترمیم و مراقبت از زخم مزمن خواهیم پرداخت با ما همراه شوید.

این مطلب را نیز از دست ندهید: درمان روزاسه ممکن است؟

دلایل ایجاد زخم مزمن

در بیشتر موارد، علل آسیب های مزمن پوستی عبارتند از:

• عدم تحرک و کاهش گردش خون در یک مکان به دلیل فشار موضعی ثابت مانند زخم بستر
• آسیب قابل توجه پوست
• عفونت محل جراحی
• سوختگی عمیق
• بیماری های مزمن مانند دیابت یا سایر بیماری های عروقی
• برخی از عفونت‌ها، مانند زخم‌های Bairnsdale یا Buruli، توسط نوعی باکتری به نام Mycobacterium ulcerans ایجاد می‌شوند.
• زخم های تروفیک که به دلیل عدم حساسیت پوست در اثر بیماری هایی مانند نوروپاتی دیابتی یا جذام، ضربات و زخم های مداوم منجر به ایجاد زخم می شود.

مراحل ترمیم و مراقبت از زخم مزمن

روند بهبود زخم روی پوست طبق یک طرح خاص اتفاق می افتد. اگر یک یا چند مرحله از روند بهبودی قطع شود، زخم ممکن است بهبود نیابد. مراحل طبیعی بهبود زخم شامل موارد زیر است:

1. فرآیند التهابی: رگ های خونی زخم را منقبض می کند تا از از دست دادن خون جلوگیری کند. علاوه بر این، پلاکت ها، مانند سلول های خونی خاص، برای تشکیل لخته در محل آسیب تجمع می یابند. پس از تشکیل لخته، رگ‌های خونی گشاد می‌شوند تا بیشترین میزان خون به سمت زخم جریان یابد.

به همین دلیل است که زخم ها در وهله اول گرم و قرمز خوب می شوند. گلبول های سفید کل ناحیه را می پوشانند تا میکروب ها و دیگر موجودات زنده را از بین ببرند. در نهایت سلول های پوست روی سطح زخم رشد کرده و تکثیر می یابند.

2. فاز فیبروبلاستی: فیبروبلاست ها سلول های دوکی شکلی هستند که نقش مهمی در بهبود طبیعی زخم دارند. تولید کلاژن بخشی از عملکرد این سلول ها است. کلاژن در داخل زخم شروع به رشد می کند. رشد کلاژن باعث می شود که لبه های زخم به هم برسند و بسته شوند. رگ های خونی کوچک یا مویرگ ها در محل ایجاد می شوند تا خون را به پوست جدید برسانند.

3. مرحله بلوغ: بدن همیشه کلاژن بیشتری تولید می کند و ناحیه زخم را تمیز می کند. این مرحله می تواند ماه ها یا سال ها طول بکشد. به همین دلیل است که جای زخم پس از مدتی محو می شود. همچنین با توجه به کندی زمان بهبود زخم باید تا مدتی پس از بهبودی به مراقبت از زخم ها ادامه دهیم.

این مطلب را نیز از دست ندهید: علائم عفونت قارچی واژن در زنان

برای درمان زخم به دنبال مراقبت های پزشکی باشید

زخم خود را به طور منظم تحت نظر داشته باشید و در صورت مشاهده هر یک از علائم زیر فوراً با پزشک خود تماس بگیرید:

• خون ریزی
• افزایش درد
• تورم یا ترشح از زخم
• تب کردن

سخن آخر

اگر نگران آسیب دیدگی یا تغییر یا تاخیر در روند بهبود زخم نسبت به دفعات قبل هستید، اولین قدم مناسب مراجعه به پزشک است. پوست سد دفاعی بدن در برابر آسیب های فیزیکی، ورود میکروب ها و قارچ های بیماری زا، از دست دادن مایعات بدن، از دست دادن گرمای بدن و محافظت در برابر بسیاری از اشعه ها است. در نتیجه ترمیم و مراقبت از زخم مزمن را بسیار جدی بگیرید.